GREET WIJS

2 mei 2018

Hart van Lansingerland publiceerde op 1 mei 2018, de Dag van de Arbeid, een prachtig interview met ons afdelingsbestuurslid Greet Wijs. Hier volgt een weergave van het gehele vraaggesprek.

BLIK OP DORPSGENOTEN

Op 11 juni hoopt Greet Wijs 85 jaar te worden. Een van de kleinkinderen heeft al een mooie uitnodigingskaart gemaakt voor het verjaringsfeest. Ondanks haar leeftijd is de Rotterdamse Berkelse nog net zo actief als ze altijd is geweest. Meer dan 25 jaar zat ze voor de Partij van de Arbeid in de deelgemeenteraad van Kralingen-Crooswijk en even zo lang was ze betrokken bij het buurthuiswerk in haar wijkdeel Vredenoord.

Wat er ook gebeurt: Greet zal nooit de PvdA in de steek laten. Na haar verhuizing van Rotterdam naar Lansingerland – nu zo’n tien jaar geleden – bleef ze politiek actief. Ze is bestuurslid van de lokale afdeling van de PvdA en ze gaat vaak naar vergaderingen. Ook al heeft de PvdA nog maar één zetel over in de raad van Lansingerland: Greet blijft strijdbaar. Haar nieuwste doel is: gratis openbaar vervoer voor senioren in Lansingerland zoals dat ook in Rotterdam een groot succes is. Verder is ze altijd veel met bereikbaarheid bezig, onder meer voor ouderen en voor de bewoners van Middin die vlakbij haar wonen aan de Oudelandselaan.

“Gratis vervoer is het beste middel tegen eenzaamheid. Je ziet in Rotterdam ontzettend veel oudere mensen gebruik maken van het openbaar vervoer. Daardoor blijven ze onder de mensen komen en ze blijven in beweging. Dat is het beste middel tegen vereenzaming. Als mensen niet meer bewegen en eenzaam zijn dan krijgen ze allerlei kwalen en ziektes en dat kost veel meer geld dan dat gratis openbaar vervoer. Nog even los van het levensplezier van mensen. Ik hoop dat zo veel mogelijk politieke partijen meegaan met dit idee. Ik zie het aan mezelf. Bijna iedere dag ben ik op pad maar ik heb het geluk dat ik nog een eigen auto heb. Ook al ben ik bijna 85: ik voel me nu kerngezond, nou je gewoon gezond.”

Je woont in Berkel maar je bent dus een echte Rotterdamse Greet?
Jazeker, op11 juni 1933 ben ik geboren in de Ketenstraat, in Kralingen. Ik ben de vierde in een gezin met vijf kinderen. Vier broers had ik waarvan de oudste drie overleden zijn. Alleen mijn jongere broer Leen leeft nog. De oorlog heb ik heel bewust meegemaakt. Het was niet eenvoudig voor ons gezin. Mijn vader en mijn twee oudste broers zijn afgevoerd naar Duitsland om daar dwangarbeid te verrichten. Ze zijn wel teruggekomen maar een van mijn broers is nooit meer de oude geworden. Mijn moeder Greet Tobé heeft er alles aan gedaan om ons te eten te geven. Zij was geweldig maar mijn vader Kees Wijs was mijn grote held. Hij is jammer genoeg maar 59 geworden. Nog steeds kom ik op scholen om over de oorlog te vertellen.

Wat heeft de oorlog voor je verdere leven betekend?
Het was ellendig die oorlog, maar er was ook een enorme saamhorigheid. In de buurt en in ons eigen gezin. Daar spatte de liefde er bijna vanaf. Dat heb ik als het ware meegenomen naar de rest van mijn leven. Ik ben actief geworden in het buurthuiswerk en in de politiek. Mijn levensprincipe is altijd geweest dat iedereen kansen moet krijgen en dat je geen verschil moet maken tussen mensen. Buitenlanders of Nederlanders, rijke mensen of arme mensen. Nooit heb ik daar onderscheid tussen gemaakt. Met de rijkere mensen van Kralingen Oost ging ik net zo makkelijk om als met de armere van Kralingen West. Op een gegeven moment kwamen de buitenlanders, maar die heb ik zelf nooit anders behandeld dan Nederlanders. Ik heb nooit buitenlanders geknuffeld of gepamperd. Als ik bij mensen thuis kwam en ik zag dat een vrouw de was met de hand moest doen, dan zei ik tegen de man: geef je vrouw verdorie een wasmachine.

Je woonde zelf ook in Rotterdam?
Ja op meerdere plekken in Rotterdam heb ik gewoond. Met mijn eerste man Rinus Vrijdag woonde ik in de Rubroekstraat. Met hem ben ik vrij jong getrouwd. Na mijn scheiding ben ik met Wim Swagemakers getrouwd geweest tot hij overleed. Hij is ongeveer vijftien jaar geleden overleden. Ik heb twee kinderen, Nora en John, en vier kleinkinderen en zeven achterkleinkinderen. Mijn dochter woont in Lansingerland en via haar ben ik hier tien jaar terug gaan wonen. Dat bevalt me heel goed. Het is een prachtige woning en ik heb hier al snel weer een flink sociaal netwerk opgebouwd, via de politiek, het bridgen, het klaverjassen, enzovoort.

Wat is het grootste verschil tussen Rotterdammers en Lansingerlanders?
Rotterdammers hebben wat meer de neiging om naar elkaar te informeren. Lansingerlanders vragen relatief weinig aan andere mensen wat ze bezighoudt en wie ze zijn. Komt misschien ook omdat ze van oudsher in een dorp al meer van elkaar weten. Ik vind het best bijzonder dat hier nou nooit iemand ernaar informeert wat ik zoal gedaan heb in mijn leven. Daarom is dit interview misschien toch wel nuttig. Lezen ze eens wat ik allemaal ondernomen en gedaan heb. En dan is het nog maar een fractie. Ik kan uren vertellen over wat ik in de loop van de jaren allemaal heb gedaan en meegemaakt. Ben ook nog zeven jaar trouwambtenaar geweest.

Je hebt flink wat foto’s en knipsels bij elkaar vergaard die toch een aardige indruk geven. Foto’s van deelraden, foto’s met wethouders en met burgemeesters zoals André van der Louw en Bram Peper. En ook exemplaren van de weekkrant De Ster van Kralingen?
In de Ster van Kralingen heb ik al dertig jaar een column onder de noemer ‘De Groeten van Greet’. Eén keer per maand schrijf ik een column en dat kan over van alles gaan. Schrijven gaat me vrij gemakkelijk af. Ook al woon ik nu tien jaar hier: ik blijf bij Rotterdam en bij Kralingen betrokken. Ik volg alles nog en bemoei me nog overal mee. Mijn doel is altijd geweest dat iedereen het goed kreeg en kon mee profiteren van de toenemende welvaart. Misschien is dat ook wel het lot van de PvdA: iedereen heeft het relatief goed en daardoor is er minder om voor te vechten. Materieel is er niet zo veel meer te winnen als voorheen, maar maatschappelijk en moreel wel. De samenleving is erg verhard en er is veel minder sociaal contact tussen mensen dan vroeger. Toen gingen Nederlanders en mensen van buitenlandse herkomst ook makkelijk en normaler met elkaar om. Dat ging vaak soepel en zonder problemen. Elkaar ontmoeten, leren kennen en respecteren is de basis van een normale omgang. Elkaar de rug toekeren en anderen overal de schuld van geven, daar kom je niet verder mee.

Wat was nou altijd je drijfveer?
Ik geniet er van als mensen zich goed ontwikkelen en de regie in eigen hand nemen. Mensen daarbij helpen en stimuleren, dat geeft veel voldoening. Vanuit dat idee ben ik in het buurthuiswerk en de deelgemeenteraad altijd actief geweest. Het is jammer dat ze de deelgemeenteraden hebben opgedoekt. Misschien werkte het niet overal in de stad goed maar bij ons in Kralingen-Crooswijk wel. We hebben heel veel mooie dingen tot stand gebracht en ook kunnen behouden. We hebben wat actie gevoerd.

Wat heb je nog meer gedaan?
Ik heb nog in het curatorium van Het Vrije Volk gezeten. Samen met Bram Peper, Saskia Stuiveling en andere zeer gestudeerde mensen. We bewaakten de identiteit van de krant. In een televisieprogramma van Koos Postema ben ik nog onderdeel geweest van Het Nederlands Elftal. Dat waren gewone Nederlanders die live op televisie hun mening over van alles gaven. Ik was een keer op Urk en toen zei een wildvreemde man op straat: hé, Greet Wijs.

Je hebt heel veel gedaan maar je blijft in de weer dus.
Ja met de verkiezingen heb ik nog lopen flyeren, ook toen het steenkoud was. Greet is er zeker niet, zeiden ze dan. Ja hoor, die loopt daar, was dan het antwoord. Je moet gewoon bezig blijven en een doel hebben in je leven.

Ben je niet bang voor ouderdom of voor dood?
Ik doe er alles aan om gezond te blijven. Ik wil heel graag leven en ben nog lang niet klaar. Ben er ook van overtuigd dat het hier moet gebeuren en dat er geen hiernamaals is. Dus ga ik gewoon lekker door met van alles. Ik heb nog heel veel leuke mensen om me heen, mensen van alle leeftijden. Dus ik ben het nog niet zat en ik blijf strijden. Nu dus voor gratis openbaar vervoer voor ouderen. Ik hoop dat het lukt.