PVDA ECONOMIE DEBAT

Loek Bergman was een van de deelnemers aan onze eigen PvdA Lansingerland Leergang. Hij kreeg de smaak te pakken en ging een kijkje nemen bij een door de landelijke PvdA georganiseerd debat over hoe het nu verder moet met onze economie. Hieronder volgt zijn persoonlijke relaas. Loek denkt ook mee in onze eigen werkgroep die het verkiezingsprogramma voorbereidt. Ook daar wil hij zich buigen over de toekomst van onze eigen lokale en regionale economie.

Donderdag 27 juni 2013 ben ik bij een bijeenkomst georganiseerd door de Wiardi Beckman Stichting (verder WBS) getiteld  ‘Economiedebat’ geweest. Het was een op meerdere manieren leerzame ervaring.

 Ten eerste dat een bijeenkomst in een partij met meer dan 50.000 leden over een onderwerp dat ons allen aangaat, in een klein zaaltje van Dudok past. Dat verrastte mij zeer. Zeker als je beseft welke mensen aanwezig onder meer waren:

Hans Spekman, Monika Sie Dhian Ho (directeur WBS), Frank Vandenbroucke (oud-minister van Onderwijs in België), de tweede kamerleden Mariëtte Hamer, Jan Vos, Henk Nijboer, europarlementariër Judith Merkies, voorzitter van de Rode Ondernemers Ruud Boas en een aantal vooraanstaande economen zoals Hans Schenk, Ben Dankbaar, Arie van der Hek, Peter van Lieshout, Paul de Beer en Rens van Tilburg. Vooraf kende ik geen enkele van deze economen, maar ik bleek naast de voorzitter van een informele klankbordgroep te zijn gaan zitten, die mij uitlegde wie wie was en wat deed. Dat bleek heel veel te zijn. Ik vond dat de politiek nu heel duidelijk naar de mensen kwam, maar de mensen zijn niet naar de politiek gekomen.

Ten tweede dat je om goed politiek te bedrijven je moet leren je stem te verheffen. Het valt mij namelijk op, dat alle mensen, die meer te zeggen hebben in de politiek tijdens hun spreektijd een andere stem gebruiken, dan waarmee ze doorgaans praten. Ze voegen volume aan hun stem toe door lager in de keel te gaan praten, waardoor de longen als klankkast fungeren. Bij mannen is dit effect tijdens het spreken groter dan bij vrouwen. Bij Hans Spekman en Henk Nijboer was dit effect het grootst, maar Mariëtte Hamer en Monika deden het ook met overtuiging.

Ten derde dat er altijd mensen in de zaal zitten die liever zelf vooraan hadden willen zitten en fel in debat gaan met de mensen op het podium. Bij een van deze mensen leidde dat uiteraard tot de openbaar geuite constatering dat dit de laatste keer was dat hij op de PvdA gestemd had, waarvan akte.

Ten vierde dat iedereen zijn eigen praatje houdt. De bijeenkomst viel in twee delen uiteen. De middagsessie ging over de gewenste structuur van de economie ter bestrijding van de crisis, de tweede bijeenkomst over de vraag hoe de crisis linksom op te lossen is?

Enkel Jan Vos heeft zich aan de vraagstelling gehouden en in zijn geval gesproken over de gewenste structuur van de economie. Zijn oplossing was dat je ondernemers de ruimte moest geven en dat als je nu ging investeren in de groene economie dat je dan succes zou hebben. De kern van zijn boodschap was dan ook succes hebben. Ruud Boas sprak officiëel namens de Rode Ondernemers. Hij vond dat er nu geen aandacht gegeven moest worden aan de ZZP’-ers, maar aan de ondernemers van het iets grotere MKB en dat die mensen het beste geholpen konden worden als de regelgeving versoepeld werd en ambtenaren meer mee zouden denken met de ondernemers. Daarna kwam hij met een voorbeeld uit eigen praktijk. Kortom, hij wilde dat de PvdA meer aandacht aan bedrijven zou geven, die hij heeft, dan bijvoorbeeld ZZP’-ers. Uiteraard was ik als ZZP’-er het daarmee oneens. (Luisteraars hebben ook hun eigen agenda.)

Ten vijfde dat Amerikanen dun gezaaid zijn in de PvdA. Paul de Beer en Rens van Tilburg hadden na de pauze twee zeer negatieve verhalen over de toekomst van de economie. Paul de Beer heeft wel maatregelen voorgesteld, maar die nam hijzelf al niet zo serieus. ‘Arbeidstijdverkorting werkte in de jaren tachtig niet, daar moeten we lering uit trekken hoe we dat dan nu wel doen, maar ik verwacht er niet veel van.’ (Geen letterlijk citaat wel een goede weergave van de strekking van zijn boodschap, LB.) Rens van Tilburg kwam met de bemoedigende opmerking dat de schulden van huishoudens explosief gestegen is de laatste jaren en dat dat een nieuwe tijdbom onder de komende economische groei is. Hoewel misschien realistisch en interessant, was het geen antwoord op de vraag hoe we linksom de crisis op konden lossen. Het was wel het doel van de bijeenkomst om met linksom beleid te komen. Dan verwacht ik in al mijn naïviteit dat er aan het einde van de avond een pakket maatregelen voorgesteld is, dat je het gevoel geeft ‘Yes, we can!’ Niets van dat al. Aan het einde van de avond was het duidelijk dat het er slecht met Nederland voorstond, dat maatregelen om uit de misere te komen nog volledig ontbraken en dat er geen zicht op voorbetering op korte termijn was. Als die er al was, dan zou die gevolgd worden door een nieuwe dip.

Ten zesde dat je in de politiek vooral anderen de ruimte moet geven zolang je zelf niet aan het woord bent. Dat is een mooie basishouding voor de democratie, maar het viel mij vooral op in het licht dat de WBS een dag over een bepaald onderwerp had georganiseerd en iedereen zijn praatje mocht houden, terwijl vrijwel niet een van de sprekers zich aan de opdracht had gehouden. De praatjes waren wel door het onderwerp geïnspireerd, maar de voorzitter had in kunnen grijpen en vragen of mensen zich aan de tijd en aan het onderwerp wilden houden. Dat laatste is niet gebeurd, het eerste slechts één keer, waar er veel meer gelegenheden voor waren. Efficiency en doelgerichtheid zijn ook niet altijd zo’n democratisch ingestelde woorden. Resultaat is dat de gehele dag mooie inzichten heeft opgeleverd, maar dat de concrete doelstelling van de dag in de verste verte niet gehaald is.

Ten zevende dat het Amsterdam-gedeelte in de PvdA hoog is. Het viel op hoeveel mensen door wonen, werk of tongval affiniteit met Amsterdam bleken te hebben. Ergens had ik ook meer mensen uit Zuid-Holland verwacht.

Ten achtste, dat mensen erg bereikbaar zijn. Ik bleek in de pauze even gesproken te hebben met dhr. Gortzak, die later namens de pensioenfondsen op het podium kwam zitten. Tevens heb ik naderhand nog even met Annelies Pilon, een van de drie organisatoren, gesproken. Dat is heel prettig.

 Ten negende bemerkte ik de invloed van de cursus Lokale Politiek. Ik ging na de avond, die om 21.00 uur af zou lopen, maar meer dan drie kwartier uitliep, vrij snel weg. In mijn hoofd hoorde ik ‘politiek voeren bestaat uit netwerken, overleggen en netwerken.’ Toen ik wegliep, wist ik dat ik had moeten blijven om achteraf meer te zijn dan anoniem onderdeel van het aanwezig geweeste publiek. Mijn motivatie om snel weg te gaan komt voort uit punt tien.

 Ten tiende dat ik de raadsvergadering in Lansingerland heb gemist. Daar was ik anders heen gegaan. Tijdens de avond heb ik daar nog aan gedacht. Het was leuk om een keer bij te zijn, maar de volgende keer geef ik prioriteit aan de raadsvergadering van Lansingerland. Het is niet te doen om zowel landelijke als lokale onderwerpen in korte tijd te leren kennen. Kennisopbouw voor de lokale politiek vind ik nu het belangrijkste.

 Tot slot dat ik het een heel leerzame bijeenkomst vond. Dat ik blij ben dat ik er geweest ben, dat ik zie dat het enthousiasme van het PvdA – kader groot is, dat de wereld op veel manieren in elkaar verweven is en dat er veel zinvolle kijkwijzen zijn, die elkaar goed aanvullen. Een ander verslag van deze bijeenkomst is te vinden op http://www.wbs.nl/opinie/blogs/bpanten/economiedebat-wbs 

Loek Bergman, Lansingerland

Loek Bergman, tweede van rechts