13 november 2014

PVDA FRACTIE AAN HET WERK: PERIODE 10 – 14 NOVEMBER 2014

Dit 36ste weekverslag in 2014, aflevering 329 sinds de start van de gemeente Lansingerland in januari 2007, betreft de dingen die wij deden tijdens de afgelopen week. Het was de week waarin de PvdA het wijkgerichte werken prominent op de agenda van de raad plaatste, Ingrid Tuinenburg haar maiden speech over de Najaarsnota hield en bekend werd dat ons Kamerlid Michiel Servaes op 24 november naar Lansingerland komt voor zijn verhaal over de toestand in onze wereld.

WIJKGERICHT WERKEN SPEELTJE VAN DE GEMEENTE OF VAN ONZE INWONERS?

Sam de Groot zette afgelopen woensdag een gedachtewisseling over wijkgericht werken op de agenda van de raadscommissie Algemeen Bestuur. Aanleiding voor deze gedachtewisseling waren de discussies op de website van de PvdA (zie: https://lansingerland.pvda.nl/2014/10/02/pvda-fractie-aan-het-werk-periode-29-september-3-oktober-2014/ en www.leefbaar3B.nl (artikel dd. 12.10: “De Fopprofessor”) en twee recente presentatiebijeenkomsten over dit onderwerp. Wij zien hierin een zoektocht naar de betekenis van de burgerparticipatie maar zien vooral ook een trial and error proces zonder dat er over de wezenlijke principes en uitgangspunten gesproken wordt. Wij vinden het onderwerp te belangrijk om buiten de raad of in de zijlijn van andere discussies te bespreken, vandaar onze agendering die hopelijk gaat leiden tot een goede discussie en een aanzet tot een visie of lijn. De PvdA inbreng in deze discussie was de volgende:

Gemeenten ‘participeren’ problemen die ze niet op kunnen lossen of geen geld voor hebben nu weg naar de burgers en dat is jammer. Los van het feit dat dit waarschijnlijk niet gaat lukken hebben inwoners (en niet burgers) namelijk wel degelijk behoefte aan meer betrokkenheid bij het reilen en zeilen van hun gemeenschap (en niet gemeente) en juist de sociaal democratische principes hebben een meerwaarde om hier een goede impuls aan te geven. Ik spreek over inwoners en niet over burgers en over gemeenschap en niet over gemeente. Het woord burger staat namelijk voor de rechtsverhouding van een persoon tot een overheid en daar gaat het nu precies niet om.

Het denken in buurten en wijken is een handig planologisch concept maar heeft verder niets met individuele inwoners te maken. Je woont namelijk niet in een door de gemeente bedachte buurt of wijk maar je leeft in je eigen leefwereld, laat het denken in wijken dus los en stel mensen en hun behoeften centraal.

Mensen stellen zichzelf en hun eigen behoeften steeds centraler, dit is geen probleem maar een maatschappelijke realiteit. De sociale cohesie is sterk veranderd. Mensen zijn meer individueel ingesteld en verbinden zich meer ad hoc aan mensen en onderwerpen. Een proef op de som: Twitter als gemeente op dit moment dat er een basisschool sluit en binnen een uur hebben ouders zich georganiseerd, en binnen twee uur staan ze voor het gemeentehuis. Is het momentum weer voorbij, dan wordt de groep ook net zo snel weer ontbonden. Er is dus eerder sprake van een sterker maatschappelijk organiserend vermogen dan een zwakker. Je moet het alleen wel willen zien. Denk aan de vele whats app groepen, Facebook groepen etc. die ook nu al bestaan in Lansingerland.

De vraag is dus helemaal niet of inwoners zich moeten organiseren, dat doen ze dus al. De vraag is of en hoe de overheid, met de gemeente voorop, een rol kan spelen in deze nieuwe sociale structuren die besloten en ad hoc zijn.

Het laag hangende fruit voor participatie zit in hele praktische zaken als de openbare ruimte en veiligheid in de buurt, de grootste winst is te halen in de dingen die er echt toe doen, de sociale vraagstukken. Zo bericht de GGD haaglanden dat in 2020 de helft van de volwassenen eenzaam en te zwaar is. In zijn algemeenheid zien we grote problematiek ontstaan rond eenzaamheid en zelfredzaamheid en dit speelt niet alleen onder ouderen maar ook onder jongeren.

Verwacht geen groots en meeslepende activiteiten. In dit geval zijn het echt de kleine dingen die het doen, een praatje, een boodschapje. Wees dus enthousiast over ieder initiatief en koester en ondersteun het. Probeer initiatieven niet dood te structureren door regels, reglementen en het aansturen op verenigingen en organisaties, laat het ontstaan en weer vergaan. Bij ieder initiatief ontstaan verbanden tussen inwoners die een blijvende waarde hebben.

Wie heeft het voor het zeggen in de buurt? De actieven, de georganiseerden en hoe zit het met de minderheid of de zwijgende meerderheid? Dit is wel een moeilijk punt. Accepteer je dat er buurten zijn met zeer actieven die dus mooier, leuker, veiliger en schoner worden en buurten waar dat niet het geval is. Accepteer je dat een kleine zeer actieve minderheid beslissingen gaat nemen die alle inwoners van een buurt aangaan? Kaders (en zeker geen juridische zie de mislukte pogingen in Almere) zijn geen oplossing want slaan ieder initiatief dood. Er is geen makkelijke oplossing voor dit probleem behalve een groot bewustzijn bij gemeenteraden van dit issue, wat vergaande consequenties kan hebben voor de lokale democratische principes van besturen. Maak als gemeente geen spelregels maar stel wel grenzen en faciliteer gezamenlijke besluitvorming in buurten.

Kan iedereen bijdragen, wat ons betreft wel, en dit is zelfs een uitgangspunt voor een gezonde gemeenschap. De oudere mevrouw op de hoek die de straat in de gaten houdt levert net zo’n wat ons betreft net zo’n belangrijke bijdrage als de buurman die met zweet op zijn voorhoofd in het gezamenlijk plantsoen staat te harken. De één helpt niet de ander, je helpt elkaar. Dus geen hulp behoevende en hulpverleners maar samenleven.

Burgerparticipatie moet win-win zijn en verhoudt zich dus heel slecht tot het eenzijdig van gemeentewege enthousiasmeren van inwoners om meer betrokkenheid te krijgen. Als je dat als gemeentebestuur dan toch perse wil doen, doe het dan goed en bezuinig zo dat het voor de inwoners niet ‘gelijk’ blijft maar zelfs beter wordt. Geef dus een deel van de bezuinigingen terug aan de bewoners. Bezuinig bijvoorbeeld op het onderhoud van de openbare ruimte en investeer tegelijkertijd in goede praktische ondersteuning en trek geld uit voor extra wensen van de inwoners om een win-win te kunnen realiseren. Het is mogelijk maar ook duidelijk dat je dan als gemeente flink aan de bak zult moeten om dit financieel rond te krijgen. Deze oplossingen zijn niet goedkoop. Voorstellen in gemeenteraden waarbij enkel de bezuiniging goed geregeld is en de burgerparticipatie niet dat is, zoals in veel advertenties, te mooi om waar te zijn.

De conclusie: Trek als gemeente bij burgerparticipatie niet een al te grote broek aan. Laat het de mensen vooral zelf doen en help ze er bij. Vermijd als het even kan de top-down benadering. En verwacht er financieel gezien niet te veel van. Inwoners zijn het concept van de terugtredende overheid langzamerhand zat maar zelf initiatieven nemen doen ze graag. Dat moet de focus zijn!

Tot zover het verhaal van Sam de Groot. Tijdens dit eerste echte politieke debat in raadscommissieverband over wijkgericht werken manifesteerden zich grofweg twee denklijnen. Leefbaar 3B zat sterk op de lijn van het aanbrengen van structuur. De gemeente moet wijken behulpzaam zijn om de bewoners te helpen bij het opzetten van wijkverenigingen en wijkpanels om zo samen met behulp van wijkbudgetten aan de slag te gaan. Een goed opgetuigde sociale infrastructuur is voor hen belangrijk. Dat de overheid terug treedt, is wat Leefbaar 3B gewenst. Deze partij geeft hoog op van het klassieke nabuurschap, loopt niet over van vertrouwen in de overheid en gelooft als ideologie heilig in de eigen kracht van mensen. Over hoe dat precies moet en wat inwoners daar zelf van vinden, werd door hen donderdagavond nauwelijks gerept. Samen met het CDA vertegenwoordigen zij in de raad de traditionele invulling van burgerparticipatie & wijkgericht werken.

De moderne kant werd in het debat vooral vertegenwoordigd door VVD & PvdA. Deze partijen zijn wars van de wens tot structureren van gemeentewege, betwijfelen de keuze om het concept wijk & buurt als uitgangspunt te nemen omdat de moderne mens daar nog maar weinig boodschap aan heeft, geven groen licht aan initiatieven van mensen zelf, aan flexibele ad-hoc netwerken en zien een rol van de gemeente vooral als het gaat om het bewaken van de democratische aanpak en het zorgen voor gelijke behandeling van alle burgers. Alle schijn van een top-down benadering moet volgens deze partijen vermeden worden. Bottom-up staat centraal. Bezuinigingen zal dit niet of nauwelijks opleveren. Voor de PvdA is de terugtredende overheid en de verdwijnende verzorgingsstaat ideologisch tenminste discutabel, voor de VVD niet.

Wethouder Simon Fortuyn probeerde tussen de traditionele en moderne stromingen in de raad heen te manoeuvreren door niet zozeer het wijkgerichte werken dan wel de participatiesamenleving centraal te stellen. De invulling hiervan hoeft volgens hem niet wijkgebonden te zijn. Het realiseren van bezuinigingen mag geen doelstelling zijn. Ook hij vond de democratische legitimatie van initiatieven uit de samenleving (eigen belang versus algemeen belang, de rol van de zwijgende meerderheid) een belangrijk thema voor verder debat.

Het college zal in 2015 met een notitie komen over de vraag hoe zij wijkgericht werken en de participatiesamenleving verder willen gaan aanvliegen. Het debat van afgelopen woensdag zal hen ongetwijfeld een goede inkijk gegeven hebben in de sterk uiteenlopende meningen in de raad. Ons advies: houd het als gemeente simpel, sla geen belerende taal uit, formuleer een zeer beperkt aantal kaders en ga vooral het avontuur aan.

Berkelse Kei

PVDA BUITENLANDWOORDVOERDER MICHIEL SERVAES KOMT NAAR BERKEL

Michiel Servaes, buitenlandwoordvoerder voor de Partij van de Arbeid in de Tweede Kamer houdt maandag, 24 november 2014 bij de openbare Algemene Ledenvergadering van de PvdA Lansingerland een spreekbeurt over de conflictgebieden in de wereld en zal zijn visie daarop geven. Aan de orde zullen onder meer komen Rusland/Oekraïne en het neerschieten van de MH17, de strijd tegen ISIS en waarom wij daaraan mee moeten doen, maar ook waarom Nederland opnieuw militair aanwezig moet zijn in Afghanistan, terwijl daar vier jaar geleden de CDA/PvdA-regering over viel.

Voorafgaand aan de spreekbeurt van Michiel Servaes zullen in het officiële gedeelte van de Algemene Ledenvergadering een aantal bestuurszaken worden behandeld, zoals de Begroting voor 2015 en het Werkplan 2015. De Algemene Ledenvergadering vindt plaats in Zalencentrum REHOBOTH, Wilhelminalaan 2, Berkel en Rodenrijs. Het officiële deel is voorzien van 19.30 – 20.30 uur; de spreekbeurt en discussie met Michiel Servaes is van 20.30 uur tot uiterlijk 22.00 uur gepland. Iedereen is van harte welkom!

Oude kerk Berkel

MAIDEN SPEECH VAN INGRID TUINENBURG GAAT OOK OVER ARMOEDEBESTRIJDING

Afgelopen woensdag vertegenwoordigde Ingrid Tuinenburg voor de eerste keer onze fractie in de raadscommissie Algemeen Bestuur. Zij voerde met verve het woord over de Najaarsnota 2014. Ingrid gaf de complimenten aan het college over de heldere najaarsnota die goed aansluit op de voorjaarsnota en de begroting waarin al de verwachting werd uitgesproken dat 2014 afgesloten zou gaan worden met een batig saldo. Die verwachting lijkt bij de bespreking van de najaarsnota ook uit te komen. Een positief resultaat van ruim 5,6 miljoen veroorzaakt door zowel enkele grote meevallers als lager uitvallende tegenvallers. De PvdA vindt de najaarsnota op hoofdlijnen een heldere nota die goed aansluit op begroting en voorjaarsnota en uiteraard positief om met een batig saldo het jaar af te sluiten

Wel zijn er nog enkele vragen naar aanleiding van de nota, te beginnen met de mogelijke begrotingsoverschrijving bijzondere bijstand van 67.000 euro. Zoals in eerdere debatten aangegeven begrijpen wij van de PvdA niet waarom deze niet, net als andere tegenvallers, is toegevoegd aan de lijst tegenvallers die gecompenseerd wordt door de lijst meevallers? Waarom dit bedrag ten laste brengen van de zgn. Klijnsma-gelden terwijl daar al een, unaniem door de raad gesteunde, bestemming voor was? Met een meevaller op de WMO van 1,1 mln. en een totaal positief resultaat van 5,6 miljoen lijkt het ons toch geen probleem om die mogelijke tegenvaller hier tegen weg te strepen?

Een andere vraag betreft de taakstellende bezuiniging op het zwembad graag horen wij waarom het langlopende contract de bezuiniging bemoeilijkt, immers bij het opstellen van de begroting 2014 was dit contract nemen wij aan ook al afgesloten? En aan welke oplossingsrichtingen c.q. bezuinigingen wordt dan gedacht?

Met het oog op de komende decentralisaties vragen wij ons af of niet beter is om de bestemmingsreserve AWBZ niet vrij te laten vallen ten gunste van de algemene reserve maar om te zetten naar een bestemmingreserve decentralisaties om incidentele tegenvallers in het eerste jaar op te kunnen vangen? Veel gemeenten besluiten hiertoe omdat de financiële consequenties van de transities in het sociale domein voor komend jaar nog niet geheel te overzien zijn.

Ingrid vroeg zich af of de pensioenpot voor oud wethouders voldoende is gevuld. De Volkskrant meldde deze week dat gemeenten ongeveer een half miljard te kort komen om aan hun verplichtingen ter zake te voldoen. Hoe zit dit in Lansingerland? Tenslotte stelde zij nog een niet-financiële vraag over de verkeersmaatregel op de Bonfut. De PvdA vindt het heel positief dat er eindelijk na 10 jaar soebatten een beweegbare paal komt om sluipverkeer via deze smalle straat vanaf de Rodenrijseweg richting Wildersekade te voorkomen. Is al te zeggen wanneer deze verkeersmaatregel precies van start gaat?

Opvallend was dat wethouder Abee van financiën geen direct antwoord had op onze vraag waarom de overschrijding van het budget bijzondere bijstand niet op de lijst van algemene tegenvallers was geplaatst maar verrekend is met de extra impuls op de armoede en minima aanpak via de zogenaamde Klijnsma gelden. De wethouder beloofde aan Ingrid om haar hierover schriftelijk te informeren. Wanneer het antwoord ons niet bevalt, zullen wij ongetwijfeld hierover tijdens de volgende raadsvergadering een amendement indienen. Onze strijd voor een rechtvaardig armoede en minimabeleid in Lansingerland houdt nooit op. Nooit!

Schriftelijke informatie krijgt Ingrid ook op haar vraag over het pensioenbudget voor oud wethouders.

Rondom de oude Berkelse Kerk

EINDELIJK GOED NIEUWS VOOR DE RODENRIJSE BONFUT

Goed nieuws is dat de beweegbare paal in de Bonfut over ongeveer een half jaar zal worden geplaatst. Daarmee wordt de Bonfut tot opluchting van de bewoners voor sluipverkeer definitief afgesloten. Er is nu budget en het verkeersbesluit is rond. Onze fractie heeft zich daar samen met de bewoners gedurende de afgelopen jaren stevig voor ingezet. De vlag kan na liefst 30 jaar gesteggel eindelijk uit in de liefelijke maar o zo smalle Rodenrijse Bonfut. Zie ook de mededeling van wethouder Fortuyn hierover:: http://player.companywebcast.com/gemeentelansingerland/20141112_2/nl/Player vanaf 1 uur en 37 minuten. Mooie vangst dus voor Ingrid op haar eerste avond tijdens een commissievergadering!

Een eerder uitvoerig verhaal over onze betrokkenheid bij de Bonfut publiceerden wij in ons weekverslag 29 van 2013: https://lansingerland.pvda.nl/2013/09/13/pvda-fractie-aan-het-werk-periode-9-15-september-2013/

Van Koetsveldstraat op de schop

TOT SLOT

Volgende week gaat Petra Verhoef, onze vertegenwoordigster in de in te stellen vertrouwenscommissie die de nieuwe burgemeester moet gaan werven, aan de slag met de voorbereidingen voor deze procedure en praat Gerard Bovens ook bij met het PvdA Kamerlid Manon Fokke over onze wederzijdse Binnenlandse Zaken. Ook gaan wij samen met ons bestuurslid Greet Wijs aan de slag met de verdere voorbereidingen van onze ontdekkingstocht naar de toegankelijkheid van Berkel centrum samen met de mensen van Middin op 3 december, Internationale Gehandicaptendag. Richtlijnen over toegankelijkheid zijn te vinden op: http://www.allestoegankelijk.nl/nl/Klantvriendelijkheid-in-de-detailhandel-en-retail/Tips-en-Checklists

Natuurlijk gaan wij dan weer echt de straat op!

Het citaat van de week komt uit de Socrateslezing die professor Evelien Tonkens op 2 november in Amsterdam hield. Het sluit goed aan bij het debat over wijkgericht werken en de participatie samenleving. Welke maatschappelijke gevoelens liggen daar écht aan ten grondslag?

Evelien Tonkens schetste in haar toespraak dat “Pogingen om de verzorgingsstaat te verbeteren worden opgegeven, het heil wordt nu daarbuiten gezocht en gevonden. Dat is een majeure verandering die nauwelijks op verzet stuit. De participatiesamenleving is geen object van grote kritiek, integendeel. Alom gaat men ermee aan de slag, soms slechts braaf -het kan niet anders – maar vaak ook enthousiast. Hoe kan dat? Hoe kan het dat we zo gemakkelijk bereid zijn de verzorgingsstaat te verlaten? We zijn daartoe bereid, zo zal ik betogen, doordat we formele arrangementen en verbanden (waaruit de verzorgingsstaat is opgebouwd) zijn gaan wantrouwen. We voelen ons machteloos om formele verbanden – grote organisaties, instellingen en bedrijven, de politiek, Europa- te beïnvloeden. We hebben geleerd om onszelf als mondig te zien, maar we voelen ons machteloos naar vrijwel alle instellingen en organisaties waar we mee te maken hebben, of het nu onze werkgever is, de school van de kinderen, de supermarkt, de woningbouwcorporatie of de politiek. We wantrouwen formele verbanden, en stellen ons vertrouwen in informele.

Dit is bijvoorbeeld goed te zien in het boek Vooruit van de Wiardi Beckmanstichting. In de interviews met gewone mensen komt die machteloosheid duidelijk naar voren. Vooral de eigen arbeidsorganisatie is voor veel mensen een bron van kritiek, frustratie en ergernis maar vrijwel niemand heeft het idee deze te kunnen beïnvloeden. Men begint er ook niet aan. Het heil wordt gezocht in het informele: in het privéleven, in de volgende vakantie. Op deze machteloosheid en dit wantrouwen haakt de participatiesamenleving aan. De participatiesamenleving is gestoeld op dit basispatroon van wantrouwen in formeel en vertrouwen in informeel. De participatiesamenleving vertelt ons dat ons wantrouwen terecht is en belooft ons bloei van het informele. De kritiek op de verzorgingsstaat is met de participatiesamenleving geen reden meer tot verbetering, het is reden tot verlating”.

Zie voor het hele verhaal van Evelien Tonkens: http://www.socrateslezing.nl .Echt ‘food for thought’, ook wanneer het om ons debat over burgerparticipatie en wijkgericht werken gaat.

Tot de volgende week!

Fractie PvdA Lansingerland, 14 oktober 2014